De Abrahamitische godheid, zoals deze beschreven is, is een obscure god. Uitgaande van de bijbelse verhalen (Thora/Pentateuch), kunnen we wel stellen dat de daarin beschreven godheid, wel een zeer obscure god is. En dit is dan de basis voor de god van de joden, christenen en moslims, en dus allemaal gebaseerd op een obscure godheid uit oude verhalen.
Het begint al in Genesis 2, in vers 17 wordt er over de boom van kennis van goed en kwaad gezegd, "als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven". En dat terwijl Adam net uit het stof der aarde was geformeerd. Hoe moest die arme Adam dan geweten hebben wat een dood sterven inhield? Al het leven op aarde was in het verhaal pas net neergezet, en doodgaan, dat was nog nooit voorgekomen. Volgens vele gelovigen bestond de dood in het hof van Eden niet eens. Maar blijkbaar had die godheid toch al het concept van sterven bedacht, aangezien hij daarmee dreigde. Waarom zou deze God daar al zo snel mee komen? Was het sterven van de mens dan toch al het plan van die alwetende God?
Nu kunnen we het hebben over het letterlijk nemen van deze teksten, maar het gaat hier om een vreemd verhaal. De schrijver gaat er gewoon vanuit, omdat deze zelf weet wat sterven is, dat de hoofdpersoon Adam, ook weet wat sterven in zou houden. De schrijver kan zich dus niet goed inleven in de belevingswereld van de hoofdpersoon uit het verhaal. Dat wordt even later nog duidelijker bij Eva, want pas nadat deze godheid gewaarschuwd had, om niet te eten van de vruchten van deze boom, werd Eva geschapen uit de rib van Adam in vers 21-22. In Genesis 3 vraagt de slang dan: "Is het ook, dat God gezegd heeft: Gijlieden zult niet eten van allen boom dezes hofs?", en ondanks dat Eva in het verhaal nog helemaal niet bestond toen dit gezegd werd, weet zij hiervan.
Nu kan je erbij verzinnen dat God of Adam haar dit verteld heeft, maar dat staat in ieder geval niet in het verhaal. Tevens weet ook Eva niet wat sterven is, aangezien er nog nooit een sterfgeval voorgekomen was. Het lijkt er op dat de schrijver van het verhaal dacht, dat omdat de waarschuwing al verteld was, dat Eva dit dan ook zou weten. De schrijver kan zich weer niet inleven in een van de hoofdpersonen. Dit doet mij gelijk denken aan een experiment dat de Sally en Anne test heet. Zo kan de schrijver zich niet inleven in dat Eva niet aanwezig was, tijdens de waarschuwing over het eten van de boom van de kennis van goed en kwaad. Respectievelijk weet de schrijver, het kind, iets, en denkt deze dan dat Eva, Sally, dit dan ook weet.
We kunnen ook nog kijken naar het verhaal van Noach, uit Genesis 6 t/m 9. Dit verhaal gewoonweg overgenomen van een ouder epos, genaamd Gilgamesj-epos, een ouder verhaal dan het verhaal uit de bijbel. Kijk ook eens naar Noah's Ark is Plagiarized. Here's how we know ..., want zelfs Gilgamesj is op oudere verhalen gebaseerd.
Hoe zit het dan met Mozes? In Exodus 2 wordt Mozes z'n geboorte geheim gehouden, en iets later wordt hij in een mandje gelegd, en deze wordt dan in de rivier gelegd. Het mandje wordt dan gevonden door de dochter van de Farao. Dit is dan weer heel erg te vergelijken met het verhaal van Sargon van Akkad, waarvan ook de geboorte geheim gehouden werd, en waar hij in een mandje in de rivier geplaatst werd.
Het verhaal van Mozes en de Farao, daarvan heb ik mij ook altijd al afgevraagd, welke Farao was dit dan eigenlijk? Waarom zou men de naam van deze Farao uit het verhaal weglaten. Ook al zou dit pas later opgeschreven zijn, men moet toch wel geweten hebben om welke Farao het ging, als het verhaal echt zou zijn? Maar het is natuurlijk slechts een verhaal, al denken sommige gelovigen daar anders over. Er is echter nog meer mis het het verhaal uit Exodus.
Zo kunnen we de obscure God in dit verhaal terug vinden. De God die alle eerstgeborenen (zelfs van de dieren) de dood in stuurt, in Exodus 11 en 12. In vers 7 van Exodus 12 staat "En zij zullen van het bloed nemen, en strijken het aan de beide zijposten, en aan den bovendorpel, aan de huizen, in welke zij het eten zullen.". En mensen geloven in zo'n god, die alle eerstgeborenen dood, behalve als er lamsbloed aan de deurposten is gesmeerd. Dat is nu de godheid die de basis heeft gevormd voor het jodendom, christendom en de islam. Bloed van een jong lammetje aan de deurposten smeren, incl. nog wat andere handelingen, om zo overgeslagen te worden van de slachting in Exodus 12, vers 29 "En het geschiedde ter middernacht, dat de HEERE al de eerstgeborenen in Egypteland sloeg, van den eerstgeborene van Farao af, die op zijn troon zitten zou, tot op den eerstgeborene van den gevangene, die in het gevangenhuis was, en alle eerstgeborenen der beesten.".
Ik weet het niet, maar een god, waarvan je bloed aan de deurposten moet smeren, die vele onschuldige kinderen doodt, die in Exodus 4:21 zegt, "doch Ik zal zijn hart verstokken, dat hij het volk niet zal laten gaan.", zodat deze god dus lekker die eerstgeborenen kan doden, en er bloed van jonge lammetjes aan de deuren gesmeerd kan worden. Kom op zeg, in zo'n god kan je toch niet geloven!
Als laatste wil ik het nog hebben over het Gouden kalf uit Exodus 32. Dit is iets wat ik in mijn jeugd al vreemd vond. Wat ik toen trouwens ook vreemd vond, is, dat de Egyptenaren zich niet ook gelijk bekeerde tot de God uit de bijbel. Met de plagen die God op de Egyptenaren los liet, moeten die toch de 'kracht' van die God hebben gezien. En zeker de Israëlieten, die hebben gezien wat die God en Mozes allemaal voor elkaar hadden gekregen. En omdat Mozes na een tijdje nog niet van de berg af kwam, ging men een gouden kalf maken en aanbidden. Dat is toch bizar, men heeft nog niet eens zolang geleden de kracht/boosheid van die God gezien, waarom zou je dan nog een andere god aanbidden. Als ik in die tijd geleefd zou hebben, dan zouden die 'wonderen' mij zelfs overtuigd hebben, aangezien ik in die tijd niet aan de optie van buitenaardse wezens gedacht zou hebben (al is die bijbelse God eigenlijk ook een buitenaards wezen).
Dus er wordt een gouden kalf gemaakt om te aanbidden, terwijl men weet heeft van een machtige God, die hun uit hun slavernij bevrijd heeft, die plagen kan veroorzaken, die de zee kliefde (Ex. 14 vers 16), van zout water zoet water maakte (Ex. 15 vers 25), dan zou je toch verwachten dat men die God gaat aanbidden? In het verhaal lijkt het volk deze 'wonderen' opeens helemaal vergeten te zijn. Natuurlijk is het slechts een verhaal, maar wel erg ongeloofwaardig. Alweer kan de schrijver zich niet inleven in een volk, dat door een godheid uit de slavernij is bevrijd, en een volk dat het 'bewijs' van de kracht, boosheid, en wonderen van die godheid heeft gezien. Iets wat je niet snel zal vergeten, waarschijnlijk zou je dergelijke wonderlijke gebeurtenissen nooit van je leven meer vergeten. Gebeurtenissen die zelfs van mij een gelovige zouden maken. Maar opeens kent men die god niet meer, en maakt men een gouden kalf om te aanbidden. Dat is niet erg geloofwaardig.
Maar hoe komt het dan dat zo'n obscure godheid nu best wel populair is geworden? Om daar antwoord op te krijgen, moeten we kijken naar de geschiedenis. Zo is de oorspronkelijke joodse god helemaal niet zo populair, het populairste zijn de christelijke God en Allah uit de koran. Die zijn beide gebaseerd op de joodse god, maar er heeft zich een verandering in het christendom voortgedaan, waarvan beide religies geprofiteerd hebben. Was de oorspronkelijke godheid Yahwe, alleen een god voor de joden, is er in het christendom de verandering gekomen, dat ook niet joden zich bij de religie konden aansluiten. Hierdoor kon een grotere groep zich aansluiten bij de religie. Echter zijn we er dan nog niet. Pas toen het christendom door de Romeinse keizer Constantijn de Grote werd aangenomen en daarmee eigenlijk een staatsgodsdienst ontstond, begon de religie te groeien. Religie en macht zijn dan niet meer los te zien. De machthebber bepaalde de religie. Zo begon dan ook de kerstening, waarin met zachte, maar vooral ook met harde hand mensen werden bekeerd. En dit 'succesverhaal' is door de islam overgenomen. Later werd met verovering/kolonisatie de godsdienst door de machthebber verspreid. In het christendom zijn er vele missionarissen uitgezonden, om de volkeren te bekeren.
In landen waar het christendom groot was, zien we steeds meer dat er een scheiding tussen staat en religie is, al is de Engelse koningin nog wel het hoofd van de Anglicaanse Kerk. Als we kijken naar de geschiedenis, dan zie je dat religie en macht heel lang samen zijn gegaan. In de islam zie je dat nog steeds, het staatshoofd, die heeft heel wat te zeggen over de religie, en soms is er zelfs sprake van een theocratie, zoals in Iran. En in Turkije is niet de islam van Gülen, maar die van Erdogan, de islam die de staat uitdraagt. In Rusland was de orthodoxe kerk voor de annexatie van de Krim door Rusland, maar in de Oekraïne was de orthodoxe kerk tegen deze annexatie. Lees bijvoorbeeld ook: 'De Oekraïens-orthodoxe Kerk in de Krim is een bedreiging voor de Russische macht'
Zo komen we weer terug op een uitspraak die aan Seneca de jongere wordt toegeschreven:
"Religie wordt door het volk als waar beschouwd, door de wijzen als onwaar, en door de machthebbers als nuttig."
Door de actieve verspreiding, zowel met zachte hand, alsmede met de harde hand, zijn de twee grote Abrahamitische religies zo groot geworden. Ook omdat in deze religies de hemel, en vooral ook de hel geïntroduceerd zijn, zodat er een beloning en straf te wachten staat na de dood. In het jodendom kent men de hel niet, zoals de christenen en islam die kennen. Zie ook: Realizing Hell Does Not Exist. En ook omdat er in deze religies in het verleden, voor de islam geldt dat helaas ook soms nog in het heden, de afvalligen gewoonweg gedood werden/worden. En omdat er in religie heel veel ingebakken zit in de verhalen, zodat men leert om niet te twijfelen aan de religie. Is eenmaal de religie aangeleerd, is het lastig er van af te komen. Ook wordt de religie dan actief overgedragen aan de kinderen, en op deze wijze zijn deze religies 'populair' geworden.
Mensen geloven dus in een obscure God, maar men realiseert het vaak niet, omdat men aangeleerd heeft gekregen om er niet aan te twijfelen, en er niet over na te denken. Daarom het advies, lees eens objectief het religieuze boek dat door je religie wordt aangehangen, en kijk eens wat voor een vreemde verhalen er in staan. Een God waarvan je het bloed van een lammetje aan je deurposten moet smeren, dat is toch gewoon te gestoord voor woorden. Religie is alleen groot geworden, omdat dit voor de machthebbers goed uitkwam.