Religie is onzin, gebakken lucht. Hoeveel goden zijn er wel niet verzonnen in de loop van de geschiedenis? Waarschijnlijk zo'n 4000 goden, zie ook godchecker. Meeste van deze goden hebben we al vaarwel gezegd, een paar hardnekkige zijn nog blijven hangen, waarvan voornamelijk de abrahamitische god(en).
Waren vroeger de donder, het onweer en ook aardbevingen het werk van de goden, begrijpen we intussen wel dat dit onzin is, we kunnen die zaken gewoon verklaren. Maar wacht, men geloofd nog wel in de god die de regenboog gemaakt heeft, als teken van het verbond om niet meer alle mensen te laten verzuipen. "En God zeide: Dit is het teken des verbonds, dat Ik geef tussen Mij en tussen ulieden, en tussen alle levende ziel, die met u is, tot eeuwige geslachten.", en "En het zal geschieden, als Ik wolken over de aarde brenge, dat deze boog zal gezien worden in de wolken", Genesis 9:12 en 14. Hier creëert die god dus de regenboog, en daar geloven mensen dan nog in? We kunnen gewoon verklaren dat als zonlicht door waterdruppels schijnt, dat er refractie optreed en zo een regenboog ontstaat.
En dan nog de teksten in de bijbel die verwijzen naar de eenhoorn, zie concordantie eenhoorn, eenhoornen en eenhoorns. In totaal 9 verwijzingen naar de eenhoorn in de bijbel, op verschillende plekken. Nu mag ik aannemen dat de meeste mensen wel begrijpen dat een eenhoorn niet bestaat, en slechts een mythe is. Kan je dan zo'n boek nog serieus nemen?
Bedenk dan ook nog eens, dat het de laatste tijd wel erg rustig is, god laat niets van zich horen. Met de religieuze verhalen wordt duidelijk dat god veel van zich liet horen, zo'n beetje continue, tot op het moment dat het verhaal ophoudt. En toen was het stil. Waarom zou die god, die toch met grote regelmaat van zich liet horen, en ook ingrepen deed, opeens niets meer van zich laten horen? Het antwoord is eenvoudig, omdat dit natuurlijk alleen in verhalen kan, en niet in de realiteit. Ook is het zo dat we nu zaken kunnen verklaren, die vroeger aan de goden werden toegeschreven.
Bedenk eens, zouden we nu iemand, die roept dat deze een profeet van god is, nog serieus nemen? Ik denk dat er weinige zullen zijn die zo'n persoon serieus zullen nemen, en maar goed ook. De vraag is wel, waarom men, als men over dit soort personen in oude boekjes leest, dat men die personen opeens wel serieus lijkt te nemen? Zou dezelfde persoon nu voor je staan, en vertellen welke stemmen deze in z'n hoofd hoort, dan neem je zo'n persoon toch ook niet serieus.
Het is duidelijk waarom men die oude boekjes nog serieus neemt. Men heeft namelijk van jongs af aan aangeleerd om dit voor waar aan te nemen en er niet over na te denken. Dat geldt grotendeels ook voor de sociale groep waarin men zich bevindt, dus de hele omgeving heeft dezelfde vertekende denkbeelden. Zie ook DarkMatter2525: ...but intelligent people believe in God, om duidelijk te zien wat er aan de hand is, en waarom men religie nog serieus neemt. Het is aangeleerd niet alleen aan de gelovige, maar aan de groep waarbinnen de gelovige zich bevindt. Het kost moeite om dit te overwinnen, en om te zien dat religie de grootste leugen of misvatting ooit is.
Vraag je eens af, waarom zouden mensen iets moeten geloven, als het waar zou zijn? 'Geloof' jij dat morgen de zon weer opkomt, of neem je dat als waar aan? Zou je elke dag weer rituelen moeten uithalen, om er van verzekerd te zijn dat morgen de zon weer opkomt? Ik denk dat meeste mensen, zo goed als iedereen, dit niet doet. Filosofisch gezien kunnen we niet uitsluiten dat morgen de zon niet meer bestaat, en dus niet meer opkomt. Dat dit in onze geschiedenis nog nooit is gebeurt, dat wil filosofisch gezien niet zeggen dat dit morgen niet kan gebeuren. Dit is enigszins te vergelijken met de filosofische god, waarvan je nooit kan aantonen dat deze niet bestaat. Toch kunnen we zeggen dat morgen de zon gewoon weer opkomt, en dus ook dat god niet bestaat.
God is van een wezen, dat fysiek ingrepen deed, veranderd naar een metafysisch filosofisch gedrocht. Dit plakt men echter wel aan de verhalen uit de verschillende religieuze boekjes. Waar de verhaaltjes uit de boekjes ophouden, en er geen interactie met de wereld meer plaatsvindt, is de god opeens dit filosofisch metafysisch wezen geworden, en moet alles metafysisch genomen worden. Feitelijk komt dat neer op dat je van alles kan verzinnen, of het nu Zeus, God, Thor, Allah, Vishnu, de Onzichtbare Roze Eenhoorn of het Vliegend Spaghettimonster is. Het is allemaal even onwaarschijnlijk, zelfs onwaarschijnlijker dan dat morgen de zon niet meer opkomt. Uiteindelijk hebben we het gewoon over verzinsels die uit hoofden van mensen komen, die in geen relatie staat tot de werkelijkheid, je kan het gewoonweg onzin noemen.
Dan wil ik het nog hebben over religieuze gebruiken of rituelen. Ik denk dat mensen religieuze rituelen hanteren, niet omdat men gelooft, maar omdat men eigenlijk niet gelooft. Door religieuzen rituelen te hanteren, bidden of bijbellezen voor het eten, 5 maal op een dag bidden, naar de kerk, moskee of synagoge gaan, een heilige rustdag houden, vasten etc. etc., al deze zaken zijn er voor om het geloof continue aanwezig te houden, zonder dit vervaagt het geloof en blijft er weinig van over. Als geloof waar zou zijn, dan zijn dit soort rituelen helemaal niet nodig om het te blijven geloven.
Vele mensen geloven dat hun god alles weet en ziet van wat men doet, maar toch lukt het hun maar niet om zich aan de goddelijke regeltjes te houden. Waarom, zou je vragen? Heel eenvoudig, dit komt omdat men het eigenlijk onbewust gewoonweg niet geloofd. Als ik ergens op een weg rij, en er is trajectcontrole, dan houdt ik mij altijd aan de maximale snelheid. De keer dat ik dat ik toch een boete kreeg, bedacht ik mij pas aan het einde van de trajectcontrole dat deze er was, en dat ik te hard reed. Maar gelovigen, die zeggen altijd te geloven, en dat dit een groot deel van hun leven uitmaakt, en toch lukt het niet om bijvoorbeeld geen overspel te plegen, of lukt het de priester toch niet om z'n handen van die kinderen af te blijven, of lukt het een gelovige toch niet om de man/vrouw van z'n naaste te begeren etc. Het lijkt mij niet dat men opeens vergeet om te geloven, zoals ik vergeten was dat er trajectcontrole was. Trajectcontrole maakt namelijk geen groot deel van mijn leven uit, maar het geloof wel bij een gelovige. Men gelooft het, en men heeft de vrije wil, want daar gelooft men ook in, om zich aan de religieuze regels te houden, maar toch doet men dat niet. De verklaring die ik daarvoor kan bedenken, is dat men het eigenlijk, wellicht onderbewust, gewoonweg niet geloofd. En andere optie zou zijn, dat wij geen vrije wil hebben, maar waarom zou een god ons dan op onze 'keuzes' beoordelen?
De discrepantie tussen wat gelovigen zeggen te geloven, en wat men doet, is voor mij de start geweest om mijn religieuze opvoeding te overwinnen, en om toch te durven kijken hoe dit nu echt zit. Nu ik atheïst ben, zie ik opeens de hoeveelheid onzin wat er in mijn geloof zat, dat ik mij afvraag hoe ik dat ooit heb kunnen geloven? Het is duidelijk dat, omdat het van kinds af aan ingegoten is, en niet alleen bij jou, maar ook in jou omgeving, en dat je leert om niet te twijfelen en je af te sluiten van andere ideeën, je niet snel anders kan gaan denken. Tot natuurlijk het moment dat je je gaat afvragen hoe het zit met de spanningen die religie met de realiteit heeft.
Eigenlijk had ik eens goed de bijbel moeten lezen, dan had ik gezien wat voor vreemde verhalen er in staan. Dat valt echter pas op als je er kritisch naar kijkt, want het is gemakkelijk om over de ongemakkelijke delen heen te lezen. Ook is het goed om eens te kijken naar hoe religies zijn ontstaan in de geschiedenis, dan kom je ook opeens duidelijk tegen dat er flink wat knip en plakwerk in die boeken heeft plaatsgevonden in de loop der tijd. Het doel kan gerelateerd worden aan de politieke doelen, in de tijd van het schrijven en de aanpassingen.
De heilige boeken zijn niet heilig, het zijn boeken om het volk de beïnvloeden voor politieke doelen, het is dus een soort van politieke propaganda geweest. Kijkend naar de historie kan ik er in mijn hoofd niet bijkomen waarom moslims niet inzien dat de islam eigenlijk gewoon een vorm van jodendom is, het borduurt voort op het christendom, en het christendom borduurt voor op het jodendom. En dit terwijl moslims het geregeld niet zo op hebben met joden, in het verleden was dat trouwens ook bij vele christenen het geval. Het is overduidelijk te zien in de religieuze geschiedenis dat de joodse religie de basis was voor zowel het christendom als de islam, ook zie je dat in de gebruiken die bij joden en moslims overeenkomen, bij christenen zijn die veelal al verdwenen, o.a. misschien omdat de Galliërs graag everzwijn aten?.
Bedenk je ook eens dat al deze religies, allemaal religieuze rituelen hebben, die voor het ontstaan van de religie nog niet bestonden. Voor het ontstaan van de islam, bad men niet 5 keer per dag richting Mekka. Bedenk ook nog eens dat de mensheid al veel en veel langer bestaat, dan dat de religies bestaan. Zo is landbouw al zo'n 10000 jaar oud, terwijl religies niet verder teruggaan dan zo'n 5000 jaar, de abrahamitische religie gaat zelfs maar tot zo ongeveer 2800 tot 2600 jaar terug. En dat terwijl er rotstekeningen bekend zijn van 40000 jaar geleden.
Ja, en dan nog evolutie. Is dat slechts een theorie? Ja, net zo 'slechts een theorie' als de zwaartekrachttheorie. Zoals de zwaartekrachttheorie de zwaartekracht probeert te verklaren, verklaart de evolutietheorie de evolutie van de soorten. Zowel evolutie en zwaartekracht zijn wetenschappelijke feiten. Evolutie is zelfs waargenomen in laboratoria, maar bedenk ook eens dat de mens eigenlijk al heel lang bezig is met fokken en veredelen van rassen, zowel planten, bijvoorbeeld de banaan, zie ook banana fallacy, als dieren, katten en honden, zijn er in de huidige vormen door fokken en veredeling, ofwel domesticatie.
Nu zijn er de nodige religieuzen die het overweldigende bewijs niet meer kunnen negeren, en wat zegt men dan: ja, er is evolutie aangetoond, maar alleen binnen de soort. Ja, duh, wij zijn ook nog steeds mensapen, apen, primaten en zoogdieren, we zijn allemaal binnen de soort geëvolueerd. Als dat niet zo zou zijn, dan zou de evolutietheorie een groot probleem hebben. En let wel op dat de soorten een menselijk construct zijn. De taxonomie is duidelijk, we zijn allemaal één grote familie hier op aarde, met dezelfde oorsprong. En dan te bedenken dat Darwin niet eens wist van DNA, maar hij zag het toch, ondanks dat hij theologie had gestudeerd! Als we naar DNA kijken is het ook duidelijk, wij mensen hebben in ons DNA zo'n 50% overeenkomst met een banaan. En ja, evolutie zegt niets over het ontstaan van leven, daar kijkt abiogenese naar.
Nu zullen sommige gelovigen zeggen, maar als evolutie waar is, dat betekend nog niet dat er geen god is. En inderdaad, je kan een filosofische god, welke niet aan de god in de bijbel gerelateerd is, niet uitsluiten, net zoals je kabouters, smurfen, trollen en spaghetti monsters niet kan uitsluiten. Maar de goden uit de heilige boekjes zijn duidelijk verzonnen, net zoals de zo'n 4000 andere goden. Als iemand zegt Zeus bestaat niet, dan krijg je toch ook niet het verhaal naar je kop geslingerd dat er een filosofische Zeus kan bestaan? Goden zijn onzin, en religie is gebaseerd op onzin.